نویسنده‌های زن ایرانی

امسال یعنی سال 1400 شمسی، رمان ایرانی صد ساله شد! رمان و داستان به سبک غربی از دوران مشروطه در ایران شروع شد و نویسندگان زن هم از همون سال‌ها وارد عرصه ادبیات شدند. در ادامه می‌خوایم با این نویسنده‌ها بیشتر آشنا بشیم.

سیمین دانشور اولین نویسنده زن در دنیای حرفه‌ای ادبیات فارسی محسوب میشه که در سال 1300 به دنیا اومد. دانشور همسر جلال آل احمد بود و تو سال 1331 به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت. توی این دانشگاه داستان‌نویسی و نمایش‌نامه‌نویسی رو آموخت و دو تا داستان کوتاه هم منتشر کرد. مهم‌ترین اثر دانشور «سووشون» به 17 زبان دنیا ترجمه شده. او در این کتاب نگاه سنتی به زن رو تغییر داده و ماجرا در خلال جنگ جهانی دوم در شیراز می‌گذره.

گلی ترقی یکی دیگه از نویسندگان موفق ایرانیه که در فرانسه زندگی می‌کنه. او در سال 1318 به دنیا اومده و تحصیلاتش رو در آمریکا گذرونده. اولین مجموعه داستان ترقی به نام «من هم چه‌گوارا هستم» سال 1348 منتشر شد. گلی در سال 2009 برنده دومین دوره جایزه بیتا بود و رمان «خواب زمستانی» معروف‌ترین اثر این نویسنده است.

زویا پیرزاد نویسنده ارمنی‌تبار، در سال 1331 در آبادان به دنیا اومد. پیرزاد با انتشار دو کتاب «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» و «عادت می‌کنیم» به شهرت رسید. رمان چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم اولین رمان بلند این نویسنده بود که در سال 1380 منتشر شد و جوایز زیادی مثل بهترین رمان سال پکا، جایزه بنیاد هوشنگ گلشیری و لوح تقدیر جایزه ادبی یلدا رو گرفت.

فاطمه علیزاده، معروف به غزاله متولد 1327 در مشهده. علیزاده در رشته حقوق تحصیل می‌کرد و به دانشگاه سوربن رفت تا رشته فلسفه و سینما رو ادامه بده. او نویسندگی رو از دهه 40 شروع کرده بود و معروف‌ترین و تاثیرگذارترین رمانش کتاب دو جلدی «خانه ادریسی‌ها» نام داره. این کتاب بعد از مرگ علیزاده جایزه بیست سال داستان‌نویسی رو گرفت.

بلقیس سلیمانی یکی دیگه از نویسندگان زن ایرانیه که جز نویسندگی، پژوهشگر و منتقد هم هست. او در سال 1342 در کرمان به دنیا اومده و در رشته فلسفه تحصیل کرده. بعضی از رمان‌های این نویسنده بیش از 5 بار چاپ و به زبان‌های خارجی ترجمه شدن. سلیمانی جوایزی مثل جایزه ادبی مهرگان، جایزه ادبی اصفهان و نشان درجه یک هنری رو هم گرفته. معروف‌ترین اثر این نویسنده «بازی آخر بانو» نام داره که نقش زنان در دهه 1360 رو ترسیم کرده.

پروین نام مستعار فتانه حاج سید جوادیه که در سال 1324 در کازرون به دنیا اومد و در 50 سالگی رمان معروف «بامداد خمار» رو نوشت. بامداد خمار یکی از پرفروش‌ترین رمان‌های فارسیه که تو سال 1374 چاپ شد و بحث‌ها و انتقادهای زیادی رو هم به همراه داشت. داستان بامداد خمار ماجرای عشق دختری باسواد و پسری نجاره.

شهرنوش پارسی پور در سال  1324 در تهران به دنیا اومد و در رشته علوم اجتماعی تهران و سپس زبان و فرهنگ چینی در سوربن تحصیل کرد. این نویسنده در سال 2016 جایزه بیتا رو گرفت و در هجدهمین کنفرانس پژوهش‌های زنان در آمریکا، به عنوان «زن سال» انتخاب شد. پارسی پور از 13 سالگی می‌نوشت و اولین رمانش «سگ و زمستان بلند» در 1353 منتشر شد. معروف‌ترین اثر این نویسنده «طوبا و معنای شب» نام داره.

نسیم مرعشی از جوان‌ترین نویسندگان زن ایرانیه که در سال 1362 در تهران به دنیا اومده و فارغ‌التحصیل مهندسی مکانیکه. او از روزنامه‌نگاران و نویسندگان ایرانیه که با چاپ کتاب «پاییز فصل آخر سال است» به محبوبیت زیادی رسید. این کتاب مرعشی جایزه ادبی جلال آل احمد رو هم دریافت کرد. مرعشی نویسندگی رو از نوشتن برای هفته‌نامه همشهری جوان از سال 1385 شروع کرد و بعد از اون به نگارش رمان و داستان کوتاه پرداخت.

نویسندگان زن ایرانی تاثیر زیادی روی ادبیات فارسی داشتند. به طور معمول موضوعی که نویسندگان زن به اون می‌پردازند روی محور زنان می‌چرخه و همین کتاب‌ها می‌تونن بهترین فضا برای آگاهی بیشتر زنان جامعه باشند. نویسنده‌های دیگری هم هستن که ادبیات فارسی رو متحول کردن مثل مینرو روانی‌پور، فهیمه رحیمی، پرینوش صنیعی، نازی صفوی، فریبا وفی، فرخنده آقایی و …

شما آثار کدوم نویسنده زن ایرانی رو دنبال می‌کنید و کدوم کتاب از این نویسندگان رو خیلی دوست داشتید؟! برامون بنویسید.